Friday 4 September 2015

NEVER SURRENDER

NEVER SURRENDER “We shall not flag or fail, we shall go on to the end…we shall never surrender.” Perhaps the most stirring words ever spoken by an alcoholic. Winston Spencer Leonard Churchill was in his own words, born to greatness but he had every trait necessary for addiction. Emotionally abusive parents, the abandonment of being sent away to boarding school at an early age and the problems of a prodigious intelligence confined by critical teachers and house masters. He grew into an adult who was plagued both by terrible self-doubt and delusions of grandeur; historians look upon him as a controversial figure, a hero to some and villain to others, but alcoholics and addicts can learn an immense amount from his words. In many ways, the Living Room (which partly owes its existence to the Churchill Fellowship), encapsulates his rhetoric. It is often said in the rooms of Alcoholics Anonymous and other recovery organisations that ‘one must surrender in order to win’, and this means that to beat one’s addiction the belief that it can be controlled and measured ‘sensible’ drinking can be achieved must be abandoned. This is a view that is supported at the Living Room, but there is also a powerful fighting spirit here too, accepting our powerlessness is an essential part of recovery, but simply giving in to active addiction, accepting it as an inevitability is not. In June 1940 a few weeks after Churchill came to power and the British Army had been rescued from Dunkirk, an anxious nation looked to Churchill. They were waiting for someone to step up as leader and give a clear picture about what Britain was going to do. The war was being lost and many feared a German invasion in the coming months and believed that Britain would need to surrender or negotiate. Churchill told the nation what the plan was in one clear speech: We fight. He explained that it would be a long fight, it would have a high cost in lives, money and destruction but it would, absolutely, without question, be won - no matter what. For many addicts, simply acting out unconscious patterns time after time, their leader, their Churchill is sat on the benches, unaware that it is time to step up to the dispatch box and inspire the world. When they finally awaken to the reality of their illness, the struggle ahead, their leader arrives to take charge. This awakening happens on the sofas of the Living Room time after time, addicts awaken and instead of seeing fear, chaos and defeat they embrace recovery and scent victory over the most invidious enemy they have ever known. The counsellors and staff at the Living Room know that they are really just the support staff in this great drama, helping the addict to find themselves, their courage, resolve and strength. We know something else as well: We are going to win. The road may be hard and the struggle with addiction is not localised to Cardiff, to Wales or to Britain, but it is a worldwide phenomenon ensnaring much of humanity, but the certainty that we are going to be successful is so powerful because: We are not alone. A great, silent recovery revolution is sweeping the world, from small communities to national governments. Old ideas about punishing addiction out of the addict are gradually being replaced by an ethos based on love, compassion, understanding and solidarity. In the past it has been tempting for professionals in the addiction field to place egos, careers and pride over the real principals of helping others. This has shut professionals away from one another and treated volunteers and lay people as well-meaning encumbrances. At the Living Room we have torn down the walls and fences and want to hear from anyone who can help in the struggle ahead. If you are ready to help take addiction on and are determined not to see others surrender to its power, we would like to welcome you to join us. Addiction thrives when we are isolated, atomised, alone. It has immense power when we have none, when we fail to summon the resolution of Churchill, or we fail to summon the leader within all of us who is waiting to lead. At the moment the Living Room has a range of exciting initiatives alongside our core services to help fight addiction: * The Reaching Out Project: Equipping lay people in their communities with the skills of recovery coaching to make a real impact in the lives of addicts. * Beat The Odds: Wales’ first programme to combat the crisis of gambling addiction. * Cynnal: A bilingual service for ministers of religion across Wales who are encountering problems with addiction and unmanageable feelings. * If you want to join us, whether you are a skilled professional, a person in recovery or a volunteer who can bring energy, enthusiasm and commitment, you can contact the Living Room on: Telephone: 029 2030 2101 Email: livingroom-cardiff@cais.org.uk

Peidiwch ag ildio

PEIDIWCH BYTH AG ILDIO “Ni fyddwn ni’n cilio na’n methu, byddwn ni’n parhau hyd y diwedd … ni fyddwn byth yn ildio.” Efallai’r geiriau mwyaf cynhyrfus a fynegwyd erioed gan alcoholig. Roedd Winston Spencer Leonard Churchill, yn ei eiriau ei hun, wedi’i eni i fawredd ond roedd ganddo bob nodwedd angenrheidiol i fod yn adict. Rhieni oedd yn ei gam-drin yn emosiynol, cael ei anfon i ffwrdd i ysgol breswyl yn ifanc iawn a phroblemau deallusrwydd aruthrol wedi’i gyfyngu gan athrawon beirniadol a meistri tai. Tyfodd i fod yn oedolyn oedd yn cael ei blagio gan hunan-amheuaeth ofnadwy a rhithdybiau mawredd; mae haneswyr yn edrych arno fel ffigwr dadleuol, arwr i rai a dihiryn i eraill, ond gall alcoholigion ac adictiaid ddysgu llawer iawn o’i eiriau. Mewn nifer o ffyrdd, mae’r Stafell Fyw (sy’n bodoli’n rhannol oherwydd y Churchill Fellowship), yn crynhoi ei rethreg. Dywedir yn aml yn ystafelloedd Alcoholigion Anhysbys a sefydliadau adfer eraill, bod yn rhaid i ‘un ildio er mwyn ennill’. Mae hyn yn golygu bod yn rhaid rhoi’r gorau i’r syniad y gellir rheoli’r ddibyniaeth a dychwelyd at yfed ‘synhwyrol’ rheoledig a mesuredig. Mae hon yn farn sy’n cael ei chefnogi gan y Stafell Fyw. Ond mae ysbryd brwydro pwerus hefyd yma. Mae hwn yn derbyn bod ein diffyg pŵer yn rhan hanfodol o adfer, ond nad yw rhoi mewn i ddibyniaeth actif, ei dderbyn fel rhywbeth anochel, yn rhan hanfodol o adfer. Ym mis Mehefin 1940 ychydig wythnosau ar ôl i Churchill ddod i rym a’r Fyddin Brydeinig wedi’i hachub o Dunkirk, roedd cenedl bryderus yn edrych ar Churchill am waredigaeth. Roedden nhw’n aros am rywun i gamu ymlaen fel arweinydd a rhoi darlun clir o’r hyn yr oedd Prydain yn mynd i’w wneud. Roedd y rhyfel yn cael ei golli a nifer yn ofni ymosodiad gan yr Almaen yn y misoedd nesaf ac yn credu y byddai’n rhaid i Brydain ildio neu drafod. Dywedodd Churchill wrth y genedl beth oedd y cynllun mewn un araith glir: Rydyn ni’n mynd i ymladd. Eglurodd y byddai’n frwydr hir, byddai’r gost mewn bywydau, arian a dinistr yn uchel, ond byddai, yn ddiamau, yn cael ei hennill - beth bynnag ddigwydd i nifer o adictiaid, sy’n cyflawni yr un patrymau niweidiol dro ar ôl tro, mae eu harweinydd, eu Churchill yn eistedd ar y meinciau, yn anymwybodol ei bod yn amser i gamu i’r darllenfwrdd ac ysbrydoli’r byd. Pan fyddan nhw, o’r diwedd, yn deffro i realaeth eu salwch, y frwydr o’u blaen, mae eu harweinydd yn cyrraedd i’w harwain. Mae’r deffro hwn yn digwydd ar soffas y Stafell Fyw dro ar ôl tro - mae adictiaid yn deffro ac yn lle gweld ofn, anhrefn a gorchfygiad, maen nhw’n derbyn adfer ac yn rhagweld buddugoliaeth dros y gelyn mwyaf annymunol a welsant erioed. Mae cwnselwyr a staff y Stafell Fyw’n gwybod mai staff cefnogi ydyn nhw yn y ddrama fawr hon, i helpu’r adict i ddarganfod ei hun, ei nerth a’i benderfyniad/phenderfyniad. Gwyddom rywbeth arall hefyd: Rydyn ni’n mynd i ennill. Gall y ffordd fod yn anodd ac nid yw’r frwydr gyda dibyniaeth yn benodol i Gaerdydd, i Gymru nac i Brydain ond mae’n broblem fyd-eang sy’n caethiwo llawer o bobl. Ond mae’r sicrwydd ein bod yn mynd i lwyddo mor bwerus oherwydd: Nid ydym ar ein pen ein hunain. Mae chwyldro adfer tawel, eang yn teithio o gwmpas y byd, o gymunedau bychain i lywodraethau cenedlaethol. Mae hen syniadau o wthio dibyniaeth allan o’r adict yn raddol yn cael eu hamnewid gan ethos o gariad, tosturi, dealltwriaeth a chydsafiad. Yn y gorffennol, bu’n demtasiwn i bobl broffesiynol yn y maes dibyniaeth roi hunain, gyrfaoedd a balchder dros wir egwyddorion helpu eraill. Mae hyn wedi cau pobl broffesiynol oddi wrth ei gilydd ac wedi trin gwirfoddolwyr a phobl leyg fel rhwystrau gyda bwriadau da. Yn y Stafell Fyw rydyn ni wedi tynnu’r waliau a’r ffensys i lawr ac rydym am glywed gan unrhyw un a all helpu yn y frwydr o’n blaen. Os ydych chi’n barod i helpu gyda dibyniaeth ac yn benderfynol o beidio â gweld eraill yn ildio i’w bŵer, byddem yn eich croesawu i ymuno â ni. Mae dibyniaeth yn ffynnu pan fyddwn ar ein pen ein hunain neu’n unig. Mae’n bwerus iawn pan na fyddwn ni’n gallu galw ar benderfyniad Churchill neu ein bod yn methu â galw ar yr arweinydd o’n mewn ni oll sy’n aros i arwain. Ar hyn o bryd, mae gan y Stafell Fyw amrywiaeth o fentrau cyffrous ochr yn ochr â’n gwasanaethau craidd i helpu i frwydro yn erbyn dibyniaeth: * Y Prosiect Estyn Allan: Mae’n rhoi sgiliau hyfforddi adfer i bobl leyg yn eu cymunedau i wneud effaith go iawn ar fywydau adictiaid. * Beat The Odds: rhaglen gyntaf Cymru i frwydro yn erbyn argyfwng dibyniaeth gamblo. * Cynnal: Gwasanaeth dwyieithog i weinidogion yr efengyl ar draws Cymru sy’n dod ar draws problemau dibyniaeth a theimladau na ellir eu rheoli. Os hoffech ymuno â ni, pa un a ydych yn weithiwr proffesiynol, yn berson mewn adferiad neu’n wirfoddolwr a all gynnig egni, brwdfrydedd ac ymrwymiad, gallwch gysylltu â’r Stafell Fyw ar: Ffôn: 029 2030 2101 E-bost: livingroom-cardiff@cais.org.uk